سابقه و هدف: عفونت هپاتیت B یکی از شایع ترین عفونت های عارضه دار بوده و حدود 300 میلیون نفر در جهان مبتلا به این ویروس هستند. پرسنل پزشکی و پیراپزشکی در معرض خطر ابتلا به این ویروس می باشند. واکسیناسیون و بررسی تیتر آنتی بادی ایجاد شده در این افراد، در کنترل ویروس بسیار مهم و ضروری است. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی- تحلیلی بر روی 501 نفر از پرسنل درمانی بیمارستان امام حسین (ع) شاهرود که واکسن هپاتیت B را دریافت نموده بودند، صورت گرفت. تیتر آنتی بادی علیه هپاتیت B به روش استاندارد در آنان سنجیده شد. اطلاعات حاصله ثبت و با پرسشنامه اختصاصی هر نفر تلفیق شده و با استفاده از نرم افزار آماری 16 SPSS و آزمون های کای دو و ضریب همبستگی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: از 501 نفر مورد بررسی، 293 نفر (58.5%) زن و 207 نفر (41.5%) مرد بودند. میانگین سنی شرکت کنندگان 8.65 ± 34.38 سال و میانگین BMI معادل 3.17 ± 24.13 کیلو گرم بر متر مربع به دست آمد. متوسط سطح تیتر آنتی بادی علیه هپاتیت B معادل  58.13 ± 12.3 mIu/ml به دست آمد و درصد تیتر قابل حفاظت در زنان با 97.96 درصد بیشتر از مردان با 94.69 درصد به دست آمد. نتیجه گیری: با توجه به این که پرسنل گروه درمانی در معرض آلودگی بالایی با این عفونت قرار دارند، کنترل تزریق سه نوبت واکسن هپاتیت B در پرسنل درمانی بسیار ضروری است و تیتر آنتی بادی این افراد باید به طور منظم کنترل شود.

زمینه و هدف: با توجه به اهمیت ابتلا به هپاتیتA  در مبتلایان به بیماریهای مزمن کبدی، مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع هپاتیت A در بیماران مبتلا به هپاتیت B انجام شد.روش بررسی: مطالعه پژوهشی حاضر به صورت مقطعی انجام شد. 283 بیمار مبتلا به هپاتیت B )شامل 118 نفر ناقل غیرفعال، 144 نفر مبتلا به هپاتیت مزمن و 21 نفر مبتلا به سیروز( از بین مراجعین به مرکز هپاتیت تهران در 3 ماه زمستان 1383 به صورت ترتیبی وارد مطالعه شدند. تمامی نمونه ها از نظر Anti HAV Ab، متغیرهای دموگرافیک، عوامل خطرساز بیماریهای منتقله از راه خون، محل تولد، محل سکونت، سابقه زردی، سابقه بیماری هپاتیت B در خانواده، AST، ALT، پلاکت، درجه (grade)، امتیاز (score) و مرحله (stage) پاتولوژی مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها:224  نفر (%79.2) از کل بیماران به هپاتیت A مبتلا بودند. در 89 نفر از ناقلین غیرفعال (%75.4)، 115 نفر از مبتلایان به هپاتیت مزمن (%79.9) و 20 نفر از مبتلایان به سیروز (%95.2)، HAV Ab مثبت بود. 47 نفر از بیماران زیر 30 سال (%65.3)، 123 نفر از بیماران 30 - 49 سال (%80.4) و 54 نفر از بیماران بیش از 50 سال (%93.1) به هپاتیت A مبتلا بودند (p=0.000).نتیجه گیری: برطبق مطالعه حاضر، %80 از بیماران مبتلا به هپاتیت B سابقه عفونت هپاتیت A را نشان می دهند و %20 باقی مانده نیز مستعد ابتلا به هپاتیت A می باشند. با افزایش سن بیماران، میزان ابتلای به عفونت هپاتیت A بیشتر می شود. با توجه به افزایش احتمال مرگ و میر بیماران مزمن کبدی به دنبال ابتلا به هپاتبت A، واکسیناسیون بر ضد ویروس هپاتیت A در این جمعیت توصیه می شود.

مقدمه: حجامت یکی از مهم ترین ارکان طب اسلامی است، که هنوز هم در درمان تب و بیماری های التهابی مورد استفاده می باشد. با آن که حجامت در درمان طیف وسیعی از بیماری ها موثر بوده است، اما مکانیسم دقیق عملکرد آن مشخص نیست. از جمله فرضیاتی که در این زمینه مطرح می باشد، آن است که حجامت در تعدیل سیستم ایمنی اثر دارد. لذا در این مطالعه به بررسی اثر احتمالی حجامت بر تعدیل سیستم ایمنی از طریق اندازه گیری سطح سرمی آنتی بادی هپاتیت B بعد از تزریق واکسن هپاتیت B پرداخته شده است.روش ها: در این مطالعه دو گروه 25 نفری از مردان جوان داوطلب شامل: گروه شاهد و گروه آزمایش در محدوده سنی 25-18 سال، مورد بررسی قرار گرفتند. هر دو گروه در دو نوبت به فاصله یک ماه واکسن هپاتیت B دریافت نمودند. در گروه آزمایش علاوه بر این یک نوبت حجامت نیز انجام شد. تیتر آنتی بادی هپاتیت B قبل از واکسیناسیون و یک و سه ماه پس از اولین واکسیناسیون به روش ELISA و برحسب واحد بین المللی در لیتر (IU/L) اندازه گیری شد.یافته ها: نتایج نشان داد که مقدار آنتی بادی در گروه شاهد پس از یک ماه به IU/L 81.3 و پس از سه ماه به IU/L 57.46 افزایش می یابد. میانگین مقدار آنتی بادی در گروه آزمایش بعد از یک ماه IU/L 41.3 بود و پس از سه ماه به IU/L 16.26 افزایش یافت. با وجود آن که میزان افزایش تیتر آنتی بادی پس از سه ماه در گروه مورد آزمایش به نسبت گروه شاهد کم تر بود، اما این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود.بحث و نتیجه گیری: انجام ایمونیزاسیون با واکسن هپاتیت B در هر دو گروه شاهد و آزمایش سبب افزایش میزان تولید آنتی بادی اختصاصی می گردد. به نظر می رسد انجام حجامت در مردان با این گروه سنی تاثیری در مقدار تولید آنتی بادی نداشته باشد.

بیماران مبتلا به کمبود آنتی بادی به علت عدم کفایت در ساخت و تولید ایمونوگلوبولین ها و یا آنتی بادی های اختصاصی مستعد ابتلا به عفونت های مکرر می باشند.بروز عوارض و آسیب های کبدی در مبتلایان می تواند به علت دریافت ایمونوگلوبولین وریدی آلوده به ویروس هپاتیت C و یا مکانیسم های اتوایمون باشد. در این مطالعه 30 بیمار مبتلا به هیپوگاماگلوبولینمی تحت درمان با ایمونوگلوبولین وریدی در بیمارستان مرکز طبی کودکان که شامل 15 بیمار مبتلا به نقص ایمنی متغیر شایع(CVID) ، 11 بیمار مبتلا به آگاماگلوبولینمی وابسته به جنس  4 (XIA)بیمار مبتلا به علت کمبود زیر کلاسهای IgG بود، از نظر وجود اختلال کبدی و تیتر آنتی بادی علیه HCV  به روش ELISA مورد بررسی قرار گرفتند.در چهار مورد از 30 بیمار مورد مطالعه (13.3%) که مبتلا به CVID بودند، افزایش سطوح آنزیم های کبدی مشاهده گردید. از چهار بیمار مذکور، در دو بیمار ضایعه کبدی بصورت هپاتیت مزمن فعال (CAH) و در یک بیمار به علت کلانژیت اسکلروزان بود و در بیمار چهارم ضایعه کبدی مشخصی وجود نداشت. تیتر آنتی بادی علیه هپاتیت  (anti-HCV) که به روش الیزا در تمام بیماران مطالعه شد، در هیچ مورد مثبت گزارش نگردید. با توجه به عدم توانائی بیماران در ساخت و تولید آنتی بادی اختصاصی، منفی بودن تیتر آنتی بادی علیه HCV در بیماران مورد مطالعه که مدتها تحت درمان با ایمونوگلوبولین وریدی بودند و یا در مواردی که همراه با عارضه پایدار کبدی بوده اند، به معنای مبتلا نبودن بیماران به ویروس هپاتیت C نمی باشد، لذا برای پی بردن به وجود هپاتیت C در بیماران مبتلا به هیپوگاماگلوبولینیمی پیشنهاد می شود از روش جستجوی ژنوم ویروس با استفاده از تکنیک مطالعه DNA مانند PCR استفاده گردد.

سابقه و هدف: عفونت جدید با ویروس هپاتیت A در بیماران مبتلا به هپاتیت B و C، می تواند سیر بیماری هپاتیت B و C را دستخوش تغییر نماید. هدف از مطالعه حاضر این است که میزان فراوانی آنتی بادی ضد ویروس هپاتیت A را در بیماران مبتلا به هپاتیت B و C اندازه گیری و از لحاظ برخی عوامل مرتبط با هم مقایسه نماییم.روش بررسی: در مجموع 115 بیمار مبتلا به هپاتیت مزمن B و 56 بیمار مبتلا به هپاتیت مزمن C که در طی سال های 1383 تا 1384 به انجمن هپاتیت استان همدان مراجعه کرده بودند، بررسی شدند. بیماران پس از ورود به تحقیق، پرسش نامه ای شامل متغیرهای دموگرافیک و سوابق بیماری برایشان تکمیل می شد. سپس آنتی بادی ضد ویروس هپاتیت (A IgM و IgG) به روش ELISA، تعداد گلبولهای سفید (WBC)، میزان هماتوکریت، پلاکت سرم و آزمون های کارکرد کبدی (AST،ALT، Bil،ALP) مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: از 32 بیمار مبتلا به هپاتیت مزمن B، به دلیل عدم همکاری یا مراجعه، آزمایش HAV Ab انجام نشد. تعداد 71 مورد (5/85%) HAV Ab از نوع IgG مثبت گزارش شد. تنها یک مورد از بیماران، مبتلا به هپاتیت حاد (A (IgM anti HAV مثبت بود. در بیماران هپاتیت مزمن C، امکان اندازه گیری IgG anti HAV در 17 بیمار فراهم نگردید و در 39 بیمار آزمایش شده، 36 بیمار (3/92%) از لحاظ IgG anti HAV مثبت بودند.نتیجه گیری: تصمیم گیری برای انجام واکسیناسیون ضد هپاتیت A و یا انجام آزمایش اندازه گیری تیتر آنتی بادی ضد ویروس HAV در بیماران مزمن کبدی منوط به شیوع آن در منطقه و در بیماران هپاتیت مزمن می باشد. به نظر می رسد در مطالعه فعلی، فراوانی بالای این آنتی بادی در بیماران هپاتیت مزمن B و C بیانگر آن است که انجام تست آنتی بادی در این بیماران در مرحله اول سودمندتر از واکسیناسیون تمامی این افراد برعلیه هپاتیت A باشد.

زمینه: نقص ایمنی در بیماران همودیالیزی و مبتلا به اورمی منجر به کاهش پاسخ آنتی بادی به واکسیناسیون بر علیه هپاتیت B می شود.هدف: مطالعه به منظور تعیین پاسخ آنتی بادی (unti-HBs) به واکسیناسیون هپاتیت B در بیماران همودیالیزی انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی به روش سرشماری بر روی بیماران همودیالیزی مرکز آموزشی درمانی بوعلی سینای قزوین در نیمه دوم سال 1378 انجام شد. پس از حذف بیماران HBs Ag مثبت و بیمارانی که واکسن دریافت نکرده بودند، جمعیت نهایی از 70 نفر به 63 نفر کاهش یافت. نمونه سرم بیماران به روش الیزا آزمایش شد.یافته ها: سطح آنتی بادی در 16 نفر (25.4%) غیر قابل تشخیص و به طور کلی در 37 نفر از بیماران (58.7%)علی رغم دریافت واکسن در حد محافظت کننده (100 میلی واحد بین المللی در هر میلی لیتر) نبود. پاسخ دهی در زنان 51.5% و در مردان 30% بود.نتیجه گیری: با توجه به خطر هپاتیت B، تکمیل واکسیناسیون و نیز آزمایش کمی جهت تعیین پاسخ آنتی بادی برای بیماران همودیالیزی ضروری است.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

سابقه و هدف: کارکنان بهداشتی، درمانی همواره در معرض خطر ابتلا به هپاتیت  Bمی باشند. این مطالعه با هدف تعیین سطح سرمی آنتـی بادی Anti HBs در پرسنل درمانی واکسینه شده علیه هپاتیت  Bو تاثیر فاکتورهای موثر بر آن انجام گرفت.مواد و روش ها: مطالعه به روش توصیفی روی 128 نفر از پرسنل درمانی بیمارستان شهید بهشتی کاشان که همگی به طور کامل علیه هپاتیت B واکسینه شده بودند، در سال 1381، انجام گرفت. از افراد نمونه خون گرفته و تیتر سرمی آنتی بادی Anti HBs به روش ELISA اندازهگیری شد.نتایج: افراد مورد مطالعه شامل 77 زن (1/60%) و 51 مرد (9/39%) بودند. تیتر سرمی آنتی بادی Anti HBs در73 مورد (57%) بالای (good responder) 100 IU/lit، در 33 مــــورد (25.8%) بیــن IU/lit (low respond) 10- 100 و در 22 مورد (2/17%) سطح آنتی بادی زیر (non respond) 10 IU/lit بود. 8/81 درصد افراد مونث و 3/84 درصد افراد مذکر responder و 2/18 درصد افراد مونث و 7/15 درصد افراد مذکرnon responder  بودند. بین جنس و سن و سطح سرمی Anti HBs  یعنی پاسخ به واکسن رابطه معنی دار آماری یافت نشد اما بین مدت زمان گذشته از آخرین دوز واکسن و سطح سرمی آنتی بادی رابطه معنی دار آماری وجود داشت. نتیجهگیری: آنتی بادی Anti HBs در اکثریت پرسنل واکسینه شده در سطح موثر وجود داشت و با گذشت زمان با کاهش سطح آنتی بادی همراه بود. به نظر می رسد بررسی تیتر Anti HBs، یک تا سه ماه بعد از اتمام واکسیناسیون اولیه جهت اطمینان از پاسخ دهی به واکسن، در پرسنل درمانی ضروری باشد.

سابقه و هدف: عفونت ویروس هپاتیت B یکی از مشکلات عفونی عمده در سراسر جهان می باشد. مشکل اساسی در ایمن سازی هپاتیت B، کاهش تیتر انتی بادی هپاتیت (anti-HBs) B با افزایش سن می باشد. این مطالعه جهت بررسی تداوم سطوح سرمی این انتی بادی در کودکان واکسینه در منطقه ای با شیوع پایین HBV انجام گرفته است.روش کار: این مطالعه بر روی 938 کودک در سنین بین 8 ماه تا 15 سال انجام شده است. پلاسمای این افراد از نظر anti-HBs با روش الیزا مورد بررسی قرار گرفته است.یافته ها: شیوع سرمی anti-HBs در کودکان واکسینه %59.6 بود. سطوح انتی بادی حفاظتی در %65 کودکان 1 ساله واکسینه یافت شد که به %30، 5 سال بعد از واکسیناسیون و %29 و %24 به ترتیب در 10 و 15 سال بعد از واکسیناسیون رسید. میانگین تیتر anti-HBs بر اساس طول زمان بعد از واکسیناسیون 65.66±38.41 در واکسینه های 1 ساله، 59.88±44.37، 5 سال بعد از واکسیناسیون 40.37±40.77، 10 سال بعد از واکسیناسیون و 37.31±42.91 میلی واحد بین المللی در میلی لیتر 15 سال بعد از واکسیناسیون بود. میزان انتی بادی حفاظتی به طور معنی داری با افزایش سن به جهت افت تیتر anti-HBs کاهش یافته بود.نتیجه گیری: مطالعه ما نشان داد کودکانی که در دوران شیرخوارگی واکسن هپاتیت B دریافت می کنند در نوجوانی سطوح پایین anti-HBs را نشان می دهند. این مطالعه استفاده از دوز بستر واکسن را در نقاط با شیوع پایین HBV توصیه می کند.